μανικοειμαρμένη

μανικοειμαρμένη, ἡ (Μ)

κακή μοίρα, κακή τύχη, δυστυχία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μανικός + εἱμαρμένη, μτχ. παρακμ. τού ρ. μείρομαι].